مقدمه و اهداف: مدت زمان مدیدی است که شاهد همراهی اشارات دست و بازو با گفتار هستیم، لیکن راهی که از طریق آن این دو شیوه بیان در تولید با یکدیگر مرتبط می شوند هنوز به طور کامل شناخته شده نیست. یک راه مناسب برای بررسی رابطه ی بین اشاره و گفتار زمانی است که جریان گفتار به شکل موقتی مختل می شود، که این وضعیت در مورد لکنت زبان به بهترین شکل صادق است. بنابراین لکنت، فرصت مناسبی را برای مشاهده ی رابطه ی اشاره و گفتار در زمانی که گفتار مختل شده است فراهم می آورد. لذا در تحقیق حاضر قصد داریم تا به مقایسه اشارات خود انگیخته ی گفتار در بزرگسالان لکنتی و روان بپردازیم. هدف از این کار، دستیابی به بینش صحیح، درخصوص ماهیت رابطه ی بین اشاره و گفتار در بزرگسالان است که با مشاهده ی تأثیر اختلال در گفتار به وسیله ی لکنت بر تولید اشارات همراه صورت می گیرد.

روش اجرا:

سه قطعه فیلم داستانی تقریباً 2 دقیقه ای، با فاصله برای فرد پخش می شد. پس از ارائه ی هر قطعه ی فیلم از وی خواسته می شد تا داستان را با حداکثر جزئیات ممکن برای شنونده ای که روبرویش نشته تعریف کند. و در همان حال از او ضبط ویدئویی به عمل می آمد.

اهم یافته ها:

تعداد کل اشارات به کار رفته در گفتار افراد لکنتی نسبت به افراد طبیعی کمتر بود و تفاوت معناداری داشت.

نسبت اشارات نمادین به تعداد گفته ها در افراد لکنتی نسبت به افراد طبیعی کمتر بود و تفاوت معناداری داشت.

نسبت اشارات نمادین به تعداد گفته ها در افراد لکنتی نسبت به افراد طبیعی کمتر بود و تفاوت معناداری داشت.

در بیش از 70٪ موارد حرکات اشارات نمادین دست درحین لکنت، متوقف(فریز) شده یا دچار برگشت می شد.

نتیجه گیری پژوهش:

اشاره و گفتار، آنچنان در تولید به شکل نزدیکی با یکدیگر پیوند خورده اند که یک سیستم ارتباطی یکپارچه را تشکیل می دهند و نقص در یکی (در اینجا گفتار) منجر به نقص در دیگری خواهد شد.

-هدف:

در طی دهه های اخیر ارتباط میان نقص در مهارتهای آگاهی واجی با مشکلات خواندن بطور وسیعی پذیرفته شده است و عمده ترین علت نارساخوانی، مشکلات پردازش واجی در نظر گرفته شده است. اگرچه نتایج تحقیقات اخیر در زمینه سرعت نامیدن، حاکی از اینست که این مهارت منبع احتمالی دیگری جهت نارساخوانی می باشد.

روش بررسی:

پژوهش حاضر با هدف بررسی و مقایسه مهارتهای آگاهی واجی و سرعت نامیدن برروی 58 کودک پایه دوم ابتدایی شهر تهران صورت گرفته است. 28 نفر از آزمودنیها نارساخوان و 30 نفر عادی بودند.

- مقدمه:

هدف از مطالعه حاضر سنجش فرضیه اصلاح پنهان (Hypothesis Covert Repair) یعنی بررسی چرخه واجی فرایند تولید کلمه در کودکان لکنتی می باشد.

روش بررسی:

در پژوهش حاضر، حدود 40 ناکلمه دوهجایی و سه هجایی طراحی گردید و پس از بررسی مقدماتی، به 12 کودک لکنتی و 12 کودک غیرلکنتی 8-5 سال با استفاده از نرم افزار DMDX ارائه گردید و از کودک خواسته شد که بلافاصله پس از شنیدن ناکلمه آن را تکرار نماید. پس از تکرار ناکلمه زمان واکنش هر کودک در تکرار ناکلمه توسط نرم افزار مذکور ثبت می گردید و تعداد خطاهای واجی و پاسخهای صحیح آنها مشخص می گشت.

یافته ها:

نتایج حاکی از آن بو که کودکان لکنتی در کلیه موارد به استثنای زمان واکنش ناکلمه های سه هجایی عملکرد ضعیفتری را ارائه نمودند. البته نتایج پژوهش از نظر آماری معنادار نبود (Pvalue = 0/2)

نتیجه گیری:

شواهد حاصل از این پژوهش تفاوتهایی را میان عملکرد کودکان لکنتی و غیرلکنتی نشان می دهد. که می تواند امکان وجود نقص در فرایندهای زبانی کودکان لکنتی به ویژه رمزگزاریهای واجی آنان در مکانیسم تولید واژه را مطرح نماید. همچنین الگوی تفاوتهای بدست آمده میان دو گروه با فرضیات CRH همخوانی نشان می داد

- مقدمه و هدف:

توانایی زبانی در یک فرد ازطریق پنج شاخص کیفیت گفتار، روانی گفتار، دقت گفتار، پیچیدگی گفتار، سرعت گفتار و میزان واژگان در دسترس بررسی می شود. این مطالعه چهار شاخص(به استثنای دقت گفتار) را در کودکان طبیعی فارسی زبان 5-4 ساله شهرهای سمنان، تنکابن و بیرجند بررسی می کند.

مواد و روش ها:

مطالعه از نوع توصیفی – تحلیلی می باشد. تعداد 30 نمونه در هر شهر و جمعاً 90 کودک از میان کودکان مهدهای کودک، پس از گرفتن آزمون انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. پس از جمع آوری نمونه های گفتاری، داده ها تحلیل و مشخصه های فرعی محاسبه شد و درنهایت نتایج حاصله در سه شهر با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و کروسکال والیس مقایسه گردید.

یافته ها:

میانگین طول پنج گفته طولانی و میانگین تعداد فعل در جمله در گفتار آزاد کودکان سمنانی بطور معنی داری از کودکان بیرجندی بیشتر بوده اما میانگین تعداد بندهای وابسته در جمله در گفتار توصیفی کودکان تنکابنی و بیرجندی بیشتر از کودکان سمنانی بود. همچنین غنای واژگانی در گفتار آزاد و سرعت گفتار آزاد و توصیفی کودکان بیرجندی از کودکان سمنانی و تنکابنی بیشتر است و نهایتاً میانگین طول گفته در گفتار توصیفی کودکان سمنانی از کودکان تنکابنی بیشتر بود.

نتیجه گیری:

گویش بر شاخص های کیفیت گفتار فرد تاثیر می گذارد. بنابراین بایستی در ارزیابی، تشخیص و درمان اختلالات زبانی کودکان دارای گویش های مختلف، تفاوتهای مربوط به کیفیت گفتار آنها را درنظر گرفت.

-مقدمه:

پژوهش حاضر به منظور هنجاریابی سرعت گفتار و سرعت خواندن در دانش آموزان دختر کلاس دوم و پنجم ابتدایی شهر تهران و مقایسه آنها انجام شده است. سرعت گفتار شاخص مهمی در ارزیابی و درمان اختلالات ناروانی گفتار مانند لکنت، شتابان گویی، آپراکسی، دیزارتری است.

روش تحقیق:

این پژوهش روی 200 دانش آموز دختر در شهر تهران انجام شد. 100 نفر از پایه دوم و 100 نفر از پایه پنجم انتخاب شدند فارسی زبان بودن، نداشتن اختلالات گفتار و زبان، اختلالات عصب شناختی و اختلالات رفتاری، از جمله شرایط انتخاب آزمودنی ها بود. متن مربوط به خواندن نیز از کتاب فارسی آنها انتخاب شده بود. نمونه گفتاری نیز به وسیله تعریف داستان گرفته شد و سپس نمونه های ضبط شده از لحاظ تعداد واژه و هجا مورد شمارش قرار گرفتند. معیار شمارش واژه ها تعداد تکواژهای آزاد بود و کلمات مرکبی که شامل دو تکواژ آزاد بودند به عنوان دو کلمه شامرش شدند. میان اندازه هایی که ناکلمه بودند شمارش نشده اند ولی میان اندازه های کلمه ای و کلمات تکرار شده، مورد شمارش قرار گرفته اند. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از آزمون های t مستقل و t زوجی استفاده شده است.

-مقدمه:

آگاهی واج شناختی بخشی از دانش زبانی است و ارتباط مستقیم و معنی داری با مهارت سوادآموزی و مهارت خواندن و نوشتن دارد. آگاهی وج شناختی شامل سه مولفه آگاهی هجایی، آگاهی از واحدهای درون هجائی(تجانس و قافیه) و آگاهی واجی است. نتایج پژوهش ها در جوامع مختلف و در زبان های گوناگون نشان می دهد که بین آگاهی واج شناختی و مهارت هجی کردن ارتباط وجود دارد این پژوهش با هدف بررسی وجود ارتباط در زبان فارسی انجام شده است.

روش شناسی:

این پژوهش برروی 219 دانش آموز دختر و پسر از چهار منطقه شهر کرج انجام شد. ابتدا از آزمودنی ها آزمون آگاهی واج شناختی به صورت انفرادی بعمل آمده و در مرحله بعد آزمون هجی کردن انجام می شد این مطالعه به شیوه توصیفی تحلیلی انجام شده است.

-مقدمه:

فرایند بهبودی در بیماران زبان پریش یک فرایند پیچیده و طولانی است و بیمار هم ممکن است تمام توانمندی های خود را بدست نیاورد. یکی از عواملی که ثابت شده است باعث بهبودی قابل توجهی در این بیماران می شود گفتاردرمانی است ولی میزان بهبودی توسط گفتار درمانی به عوامل متعددی مانند عوامل شخصی؛ عوامل عصب شناختی و عوامل درمانی بستگی دارد. یکی از عوامل درمانی مؤثر در میزان بهبودی زمان شروع گفتار درمانی بعد از سکته مغزی است. مطالعات علمی برروی درمان زود هنگام درمقابل درمان دیرهنگام نتایج متفاوتی را نشان داده اند. در این پژوهش هدف، بررسی تأثیر زمان شروع گفتار درمانی بر میزان بهبودی توانمندیهای زبانی این بیماران میباشد.

مواد و روشها:

در این پژوهش مقطعی – مقایسه ای 30 بیمار زبان پریش که در متغیرهای محدوده سنی، محدوده تحصیلات، نوع زبان پرشی، برتری طرفی و زبان مادری یکسان شده بودند انتخاب و ازلحاظ مدت زمان بعد از سکته به 3 گروه 2 هفته، 3 ماه و 6 ماه بعد از سکته تقسیم شدند. از هر گروه در ابتدای جلسه گفتاردرمانی از هر بیمار آزمون زبان پریشی فارسی به عمل می آمد و سپس 36 جلسه به صورت 3 جلسه 45 دقیقه ای گفتار درمانی در هفته به مدت 3 ماه انجام میشد و در پایان 36 جلسه مجدداً آزمون زبان پریشی از آنها به عمل می آمد و نتایج میزان بهبودی آنها با یکدیگر مورد مقایسه قرار می گرفت. در این پژوهش جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون T زوجی و نرم افزار آماری 12 spss استفاده گردید و سطح معنی داری 005 درنظر گرفته شد.

یافته ها:

یافته های این پژوهش نشان داد که تفاوت میان امتیازات آزمون زبان پریشی قبل از درمان درمقایسه با امتیازات بعد از درمان که نشان دهنده میزان بهبودی بیماران است در گروه بیمارانی که 2 هفته بعد از سکته مغزی برای آنها گفتار درمانی شروع شده بود در مقایسه با بیماران گروه دوم و سوم آشکارتر بود و تفاوت معنی دار بود. (P<0.05) بین بیماران دو گوره 3 ماه و 6 ماه نیز از لحاظ میزان بهبودی تفاوت معنی داری وجود نداشت.

نتیجه گیری:

به طور کلی می توان نتیجه گرفت که درمان زود هنگام در بیماران زبان پریش باعث بهبودی قابل ملاحظه تری نسبت به درمان دیر هنگام می شود و علاوه بر گفتار درمانی مستقیم مشاوراتی نیز که به بیمار و ارائه می شود باعث تطابق بیشتر و بهتر بیماران در مقابل ناتوانی های ارتباطی آنها می شود.

-مقدمه:

آگاهی واجشناختی با سطح گسترده ای از مهارتها و پردازش های زبانی در ارتباط مستقیم و موثر می باشد و به گونه ای که با برخی از این فرایندها رابطه علت و معلولی دارد همچنین در ارزیابی، تشخیص و درمان کودکان دارایی‌«تاخیر در رشد گفتار و زبان»، «کم شنوایی»، «زبان پریشی دوران رشد». «برخی از انواع فلج مغزی» و «اختلالات یادگیری» نقش و جایگاه ویژه ای دارد.

جامعه مورد مطالعه:

کودکان 2-5 مهدهای کودک تهران، کودکن 6-7 ساله دبستانهای تهران، و نمونه: 40 کودک(نیمی دختر و نیمی پسر) طبیعی و فارسی زبان که به طور تصادفی طبقه ای، از هر گروه سنی(جمع = 240 نفر) انتخاب شدند. روش پژوهش: روش مقطعی و توصیفی – تحلیلی بود. روش انجام کار: کلیه قسمتهای آزمون برای هر آزمودنی جداگانه شفاهاً (و با ذکر مثالهای متعدد) بیان می شد، هر کودک نیز پس از تفهیم شدن سؤال، هر سوال را شفاهاً جواب می داد.

پاسخ های هر کودک به روی نوار ضبط و سپس در جدولهای خاص خود در پاسخ نامه مربوطه و جداگانه ثبت می شدند. مدت آزمون با احتساب استراحت 45 دقیقه بود.

یافته های پژوهش:

براساس نتایج بدست آمده معلوم گردید در کودکان فارسی زبان: 1- ظهور و تثبیت هریک از سطوح مهارت آگاهی واجشناختی(آگاهی از هجا، قافیه، تجانس و آگاهی از واج در چه سنی آغاز شده و در چه سنی

به اوج خود می رسد، 2- میزان توانایی آنها در هریک از این سطوح، در هر گروه سنی چقدر است، 3- توانایی انجام تکالیف P.A.S. در دختران و پسران مورد بررسی، در هر گروه سنی معلوم گردید، 4- همچنین برخی تفاوت های روند رشد مهارتهای آگاهی واجشناختی بین کودکان انگلیسی زبان و فارسی زبان مشخص گردید، 5- مشخص شد مراحلی از مهارتهای آگاهی واجشناختی که گفته می شود تحت تأثیر دانش الفبایی شکل می گیرد، برخی قبل از ورود به دبستان و برخی دیگر با ورود به مدرسه و تحت تاثیر آموزش و فراگیری رمزگذاریهای مجدد واجشناختی شکل می گیرند. 6- با تعیین مراحل «ظهور»، «رشد»، و «تثبیت» هریک از سطوح مهارت آگاهی واجشناختی در کودکان فارسی زبان، اکنون می توان آزمون خاص هر گروه سنی را طراحی و در حجم نمونه قابل تعمیم استاندارد نمود. تمام نتایج فوق همراه با ارقام، جدولها و نمودارهای آماری است که به دلیل طولانی بودن آنها در زمان مقرر ارائه خواهد شد.